Karakter
Over het Dansende Huis zijn de meningen verdeeld geweest onder de Praagse bevolking. Als je het gebouw vergelijkt met de rest van de stad, waar zich vooral historische gebouwen bevinden, dan past het dansende huis daar volgens sommige bewoners van Praag niet tussen. Anderen vonden juist dat dit contrast het gebouw bijzonder maakte en dat het een verrijking was van de stad. Langzamerhand begint deze verdeeldheid te verdwijnen en kunnen alle inwoners van Praag het dansende huis wel waarderen. Als je voor het gebouw staat kun je goed begrijpen waarom deze verdeeldheid er was, het bouwwerk valt inderdaad nogal op tussen de andere gebouwen van Praag. Op de één of andere manier lijkt de straathoek tot leven te komen door de vormen van het gebouw. Het is misschien iets aan de overheersende kant, maar dit maakt het wel weer een heel bijzondere plek in de stad en een echte toeristentrekpleister.
Uitstraling
Zoals de naam al doet vermoeden, stelt dit gebouw een dansend paar voor. Het oorspronkelijke idee was om één toren te bouwen, maar de architecten vonden dat een te mannelijke uitstraling hebben. Daarom hebben ze besloten om ook een vrouwelijke toren te bouwen, en zo kwamen ze op het idee van een dansend stel. De rechtertoren stelt de man voor, die stevig staat met de vrouw in zijn armen. De linker toren stelt de vrouw voor, die haar rok in de lucht laat zwieren. Deze toren ziet er eleganter uit dan de andere, dit komt door de tere uitstraling van het glas dat gebruikt is en doordat het gebouw de vorm van een zandloper heeft. De mannelijke toren is een cilinder die naar boven toe breder wordt, wat mannelijkheid symboliseert. Ook is deze toren gemaakt van beton en iets groter dan de vrouwelijke toren.
Functie
Het oorspronkelijke idee voor het perceel kwam van president Vaclav Havel, die voorstelde om er een gebouw met een mix van culturele en sociale functies te bouwen. De architect Vlado Milunic was al aardig op weg toen in 1992 de ING/Nationale Nederlanden de grond kochten. Zij wilden er een kantoorpand laten bouwen. Ze hebben naast Milunic nog een andere architect gevraagd, Frank Gehry, en zij hebben samen het idee van Milunic uitgewerkt. Sinds de opening in 1996 is het gebouw altijd een kantoor geweest.
Naast kantoorverdiepingen bevinden zich ook nog een bar-restaurant en een aantal winkels in het gebouw.
Beschrijving
Het linker gebouw moet de danseres voorstellen en heeft dan ook de vorm van een vrouw met zandloperfiguur. Naar onderen toe lijkt het gebouw een rok te vormen, die wijd uitloopt en waaronder pilaren tevoorschijn komen. Deze pilaren zijn omgekeerde letter V’s en lijken door te lopen naar boven, door het gebouw heen. Dit kun je goed zien door het glas dat voor deze hele toren gebruikt is. Uit het midden van het gebouw komt een soort luifel, wat je kunt zien als de armen van de mannelijke danser als je het gehele gebouw bekijkt. De mannelijke toren is een cilinder die nar boven toe steeds breder wordt. In tegenstelling tot de andere toren, steunt de mannelijke toren maar op één grote ronde pilaar in plaats van op meerdere rechthoekige pilaren. Op deze toren zijn opvallende ramen te zien, die in lijnen boven elkaar geplaatst zijn. Tussen deze ramen door zijn een soort lijnen te zien. Deze maken een soort golfbewegingen over het hele gebouw. Boven op dit gebouw is een soort abstracte wirwar van staaldraad te zien die het hoofd van de danser voorstelt. De mannelijke toren is steviger dan de vrouwelijke, omdat er beton is gebruikt in plaats van glas.
Het Dansende Huis behoort tot de stroming deconstructivisme, waar architect Frank Gehry bekend om staat. Deze stroming is een verzamelnaam voor chaotisch ogende architectuur, waarbij vaak afzonderlijke bouwdelen voorkomen. Echte specifieke kenmerken zijn er niet, maar wel veel voorkomend zijn scheve muren, onregelmatigheden en kleur-en materiaalgebruik dat niet bij elkaar past.
Nou zijn deze kenmerken natuurlijk in mindere mate te zien dan in gebouwen van Frank Gehry zelf, omdat hij voor het dansende huis heeft samengewerkt met Vlado Milunic. Iets uit dit rijtje dat we wel terugzien in dit bouwwerk zijn de afzonderlijke bouwdelen, een vrouwelijke toren en een mannelijke. Ook de scheve muren komen terug in het linker gebouw en in het rechtergebouw zijn de ramen en lijnen een voorbeeld van onregelmatigheden. De ramen lijken in rijen boven elkaar geplaatst, maar mede door de lijnen lijkt het alsof ze er gewoon zonder nadenken zijn ingezet. Als laatste herkennen we ook het aparte kleur- en materiaalgebruik. De ene toren is geheel van glas en heeft een soort blauw/groene kleur, de andere toren is geheel van beton en heeft een neutrale kleur. Toch passen deze twee gebouwen heel goed bij elkaar en geven ze precies het effect dat alle gebouwen van het deconstructivisme geven: Je zal er niet zomaar voorbij lopen.
Het gebouw moet twee dansers voorstellen en bestaat dus uit beweeglijke vormen. Vooral bij de vrouw is dit goed te zien in de strakke lijnen die soepel buigen en naar boven lopen. Maar ook bij de mannelijke toren komen deze ronde en gebogen vormen goed naar voren. In het gebouw in z’n geheel is, behalve in de pilaren van het linker gebouw, eigenlijk ook geen enkele rechte of vierkante vorm op te merken. Het geheel is heel beweeglijk en oogt soepel. Er is nergens te vinden welke constructie er is gebruikt bij de bouw van het dansende huis, maar wij denken dat er gebruik is gemaakt van skeletbouw. Voor het glazen gebouw lijkt het ons namelijk logisch om eerst het frame op te zetten en daarna de glasplaten erin te zetten. Dit is ook het geval bij het betonnen gebouw. Ook zou hier stapelbouw gebruikt kunnen zijn, omdat eerst het skelet wordt opgezet en er dan vanaf beneden naar boven gewerkt wordt.
Over het Dansende Huis zijn de meningen verdeeld geweest onder de Praagse bevolking. Als je het gebouw vergelijkt met de rest van de stad, waar zich vooral historische gebouwen bevinden, dan past het dansende huis daar volgens sommige bewoners van Praag niet tussen. Anderen vonden juist dat dit contrast het gebouw bijzonder maakte en dat het een verrijking was van de stad. Langzamerhand begint deze verdeeldheid te verdwijnen en kunnen alle inwoners van Praag het dansende huis wel waarderen. Als je voor het gebouw staat kun je goed begrijpen waarom deze verdeeldheid er was, het bouwwerk valt inderdaad nogal op tussen de andere gebouwen van Praag. Op de één of andere manier lijkt de straathoek tot leven te komen door de vormen van het gebouw. Het is misschien iets aan de overheersende kant, maar dit maakt het wel weer een heel bijzondere plek in de stad en een echte toeristentrekpleister.
Uitstraling
Zoals de naam al doet vermoeden, stelt dit gebouw een dansend paar voor. Het oorspronkelijke idee was om één toren te bouwen, maar de architecten vonden dat een te mannelijke uitstraling hebben. Daarom hebben ze besloten om ook een vrouwelijke toren te bouwen, en zo kwamen ze op het idee van een dansend stel. De rechtertoren stelt de man voor, die stevig staat met de vrouw in zijn armen. De linker toren stelt de vrouw voor, die haar rok in de lucht laat zwieren. Deze toren ziet er eleganter uit dan de andere, dit komt door de tere uitstraling van het glas dat gebruikt is en doordat het gebouw de vorm van een zandloper heeft. De mannelijke toren is een cilinder die naar boven toe breder wordt, wat mannelijkheid symboliseert. Ook is deze toren gemaakt van beton en iets groter dan de vrouwelijke toren.
Functie
Het oorspronkelijke idee voor het perceel kwam van president Vaclav Havel, die voorstelde om er een gebouw met een mix van culturele en sociale functies te bouwen. De architect Vlado Milunic was al aardig op weg toen in 1992 de ING/Nationale Nederlanden de grond kochten. Zij wilden er een kantoorpand laten bouwen. Ze hebben naast Milunic nog een andere architect gevraagd, Frank Gehry, en zij hebben samen het idee van Milunic uitgewerkt. Sinds de opening in 1996 is het gebouw altijd een kantoor geweest.
Naast kantoorverdiepingen bevinden zich ook nog een bar-restaurant en een aantal winkels in het gebouw.
Beschrijving
Het linker gebouw moet de danseres voorstellen en heeft dan ook de vorm van een vrouw met zandloperfiguur. Naar onderen toe lijkt het gebouw een rok te vormen, die wijd uitloopt en waaronder pilaren tevoorschijn komen. Deze pilaren zijn omgekeerde letter V’s en lijken door te lopen naar boven, door het gebouw heen. Dit kun je goed zien door het glas dat voor deze hele toren gebruikt is. Uit het midden van het gebouw komt een soort luifel, wat je kunt zien als de armen van de mannelijke danser als je het gehele gebouw bekijkt. De mannelijke toren is een cilinder die nar boven toe steeds breder wordt. In tegenstelling tot de andere toren, steunt de mannelijke toren maar op één grote ronde pilaar in plaats van op meerdere rechthoekige pilaren. Op deze toren zijn opvallende ramen te zien, die in lijnen boven elkaar geplaatst zijn. Tussen deze ramen door zijn een soort lijnen te zien. Deze maken een soort golfbewegingen over het hele gebouw. Boven op dit gebouw is een soort abstracte wirwar van staaldraad te zien die het hoofd van de danser voorstelt. De mannelijke toren is steviger dan de vrouwelijke, omdat er beton is gebruikt in plaats van glas.
Het Dansende Huis behoort tot de stroming deconstructivisme, waar architect Frank Gehry bekend om staat. Deze stroming is een verzamelnaam voor chaotisch ogende architectuur, waarbij vaak afzonderlijke bouwdelen voorkomen. Echte specifieke kenmerken zijn er niet, maar wel veel voorkomend zijn scheve muren, onregelmatigheden en kleur-en materiaalgebruik dat niet bij elkaar past.
Nou zijn deze kenmerken natuurlijk in mindere mate te zien dan in gebouwen van Frank Gehry zelf, omdat hij voor het dansende huis heeft samengewerkt met Vlado Milunic. Iets uit dit rijtje dat we wel terugzien in dit bouwwerk zijn de afzonderlijke bouwdelen, een vrouwelijke toren en een mannelijke. Ook de scheve muren komen terug in het linker gebouw en in het rechtergebouw zijn de ramen en lijnen een voorbeeld van onregelmatigheden. De ramen lijken in rijen boven elkaar geplaatst, maar mede door de lijnen lijkt het alsof ze er gewoon zonder nadenken zijn ingezet. Als laatste herkennen we ook het aparte kleur- en materiaalgebruik. De ene toren is geheel van glas en heeft een soort blauw/groene kleur, de andere toren is geheel van beton en heeft een neutrale kleur. Toch passen deze twee gebouwen heel goed bij elkaar en geven ze precies het effect dat alle gebouwen van het deconstructivisme geven: Je zal er niet zomaar voorbij lopen.
Het gebouw moet twee dansers voorstellen en bestaat dus uit beweeglijke vormen. Vooral bij de vrouw is dit goed te zien in de strakke lijnen die soepel buigen en naar boven lopen. Maar ook bij de mannelijke toren komen deze ronde en gebogen vormen goed naar voren. In het gebouw in z’n geheel is, behalve in de pilaren van het linker gebouw, eigenlijk ook geen enkele rechte of vierkante vorm op te merken. Het geheel is heel beweeglijk en oogt soepel. Er is nergens te vinden welke constructie er is gebruikt bij de bouw van het dansende huis, maar wij denken dat er gebruik is gemaakt van skeletbouw. Voor het glazen gebouw lijkt het ons namelijk logisch om eerst het frame op te zetten en daarna de glasplaten erin te zetten. Dit is ook het geval bij het betonnen gebouw. Ook zou hier stapelbouw gebruikt kunnen zijn, omdat eerst het skelet wordt opgezet en er dan vanaf beneden naar boven gewerkt wordt.